Στάχτες χωρίς φωτιά / Cendres d’aucun feu

Créé au théâtre antique de l’île de Milos (Grèce) les 31 mai et 1er juin 2022.

Dans un avenir pas très lointain, la guerre, visible et invisible, avait fini de dévaster le peu qui restait d’un pays déjà en cendres.

Dans un avenir pas très lointain, la guerre, visible et invisible, avait fini de dévaster le peu qui restait d’un pays déjà en cendres. Condamnés à une errance sans date ni point précis d’achèvement, des êtres sans nom, exilés de leurs propres vies, Ulysse sans Ithaque, allaient de nulle part à nulle part avec pour seul héritage les frontières fragiles de leurs corps et la poussière des chemins accumulée dans leurs voix et dans leurs âmes. Plus rien ne les retenait. Plus rien ne les encombrait. Désormais tout est possible.

Στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον, ο πόλεμος, ορατός και αόρατος, είχε τελειώσει καταστρέφοντας ό,τι λίγο είχε απομείνει από μια χώρα που ήταν ήδη στάχτη. Καταδικασμένα σε μια περιπλάνηση χωρίς ημερομηνία ή ακριβές σημείο ολοκλήρωσης, ανώνυμα όντα, εξορισμένα από τη ζωή τους, Οδυσσέας χωρίς Ιθάκη, πήγαν από το πουθενά στο πουθενά με μόνη κληρονομιά τα εύθραυστα όρια του σώματός τους και τη σκόνη των μονοπατιών που συσσωρεύτηκαν στις φωνές και στις ψυχές τους. Τίποτα δεν τους κρατούσε πίσω. Τίποτα δεν τους ενοχλούσε πια. Τώρα όλα είναι δυνατά.